نقش ميانجي خودكارآمدي و تاب‌آوري در رابطة با هوش معنوي و خودمهارگري
سال سيزدهم، شماره سوم، پياپي 51، پاييز 1399
* محمد فرهوش / دانشجوی کارشناسی ارشد مشاوره و راهنمایی، دانشگاه اخلاق و تربیت farhoush.mohammad@gmail.com
محسن عسكري / دكتراي مدرسي معارف، گرايش اخلاق، دانشگاه معارف اسلامي m.a.kerman@chmail.com
سکينه قربانی / کارشناس‌ارشد روان‌شناسی تربیتی، دانشگاه کاشان sghorbani687@gmail.com
عبدالوحيد داوودی / دانشجوی دکتری روان‌شناسی عمومی، دانشگاه لرستان v1364174@gmail.com
دريافت: 23/01/1396 ـ پذيرش: 01/06/1396
چکيده
هدف این پژوهش، بررسی نقش واسطه‌ای خودکارآمدی و تاب‌آوری در رابطة با هوش معنوی و خودمهارگری بود. جامعة آماری پژوهش، دانشجویان شهر قم بود. بدین‌منظور، 174 نفر از دانشجویان (70 پسر و 104 دختر)، به روش خوشه‌ای تصادفی یک مرحله‌ای انتخاب شدند و پرسش‌نامه‌های خودمهارگری، هوش معنوی، خودکارآمدی، و تاب‌آوری را تکمیل کردند. در تحلیل داده‌ها، از روش‌های همبستگی، و تحلیل مسیر بر اساس مدل بارون و کنی استفاده شد. یافته‌های پژوهش نشان داد که خودمهارگری، با هوش معنوی (599/0)، خودکارآمدی (643/0) و تاب‌آوری (528/0) رابطة معنادار (001/0P<) دارد و خودکارآمدی و تاب‌آوری، هريك به‌تنهایی رابطة هوش معنوی و خودمهارگری را واسطه‌گری جزیی می‌کنند. هنگامی که تاب‌آوری و خودکارآمدی، به‌طور همزمان در مدل تحلیل مسیر وارد شدند، تنها خودکارآمدی رابطة هوش معنوی و خودمهارگری را واسطه‌گری جزیی نمود.
کلیدواژه‌ها: خودمهارگری، هوش معنوی، میانجی‌گری خودکارآمدی و تاب‌آوری.
