بازی، مقدمه‏ ای برای عمل جدی و هدفمند است. در بازی، کودک به توانایی های خود در برقراری ارتباط با دیگران و قدرت زبانی، عقلی و جسمی نهفته در وجودش پی می‏برد. نیز حین بازی است که کودک از ویژگی های اشیای پیرامون خود شناخت دقیقی به دست می آورد.

رسول بزرگوار اسلام فرمودند: «بازیگوشی کودک در کودکی نشان فزونی عقل او در بزرگسالی است».

کودک از راه بازی روش های تسلط بر خود، کمک به دیگران و اعتماد به نفس را فرا می‏گیرد. بازی ها مایه ی شادی و سرور روحی کودک می‏شوند و استعدادها و توانایی او را برای ابداع و نوآوری بارور می‏سازند.

بازی نیازی ضروری برای کودک است و ما نمی‏توانیم کودکی را تصور کنیم یا ببینیم که بازی نمی‏کند.