بررسى مبانى معرفت شناختى پائولو كوئليو

 سال نهم، شماره چهارم، تابستان 1391، 127ـ156

حامد حسينيان*

احمدحسين شريفى**

چكيده

امروزه آثار پائولو كوئليو در رده عرفان هاى نوظهور جاى گرفته است. آثار او بيشتر در قالب رمان است و از اين رو يافتن مبانى انديشه اى او چندان ساده نيست؛ حال آنكه براى خوانندگان پرشمار او، درك اصول انديشه هايش بسيار مهم است. آگاهى يافتن از اين اصول، خود بهترين نقد براى اين نوع عرفان هاى كاذب و وارداتى است. در اين مقاله اصول معرفت شناسى در آثار او بررسى و نقد مى شود. پائولو كوئليو معتقد است شناخت نه ممكن است و نه ضرورى. او در آثار خود به دنبال ترويج نسبيت گرايى است و پس از انكار امكان شناخت جهان و حقايق آن، كوشيده است پيروان خود را به پذيرش ايمان گرايى، تكثرگرايى و تجربه دينى تشويق كند. در اين مجال كلمات و استدلال هاى او با رعايت امانت نقل، و به دقت نقد شده است.



كليدواژه ها: پائولو كوئليو، معرفت شناسى، نسبيت گرايى، تكثرگرايى، ايمان گرايى.

-----------------------

* دانشجوى دكترى فلسفه دين مؤسسه آموزشى و پژوهشى امام خمينى قدس‏ سره.     safir.shahed@gmail.com

** دانشيار مؤسسه آموزشى و پژوهشى امام خمينى قدس‏سره.     sharifi1738@yahoo.com

دريافت: 6/10/90               پذيرش: 12/5/91.

 

افزودن به سبد خرید