تأثير مداخلة مبتني بر خود معنوي و خود خانوادگي بر كاهش علايم افسردگي دانشجويان

سال پنجم، شماره سوم، پاييز 1391، ص 117 ـ 134

Ravanshenasi-va ـ Din, Vol.5. No.3, Fall 2012

محسن سيفي* / احمد اعتمادي** / عبدالله شفيع‌آبادي***

چكيده

پژوهش حاضر به‌‌منظور تدوين پروتكل اين مداخله و ارزيابي ميزان اثربخشي آن در درمان افسردگي صورت گرفت. براي اجراي اين پژوهش، 24 دانشجوي دختر دانشگاه علامه طباطبايي كه بر اساس آزمون افسردگي بك و مصاحبة باليني، داراي علايم افسردگي بودند، به‌طور تصادفي به دو گروه دوازده نفره (يك گروه درمان و يك گروه گواه) تخصيص داده شدند. سپس پروتكل دوازده جلسه‌اي مداخلة مبتني بر خود معنوي و خود خانوادگي، در گروه آزمايش انجام شد. داده‌ها با آزمون t تحلیل شدند. نتايج اين پژوهش نشان داد، آزمودني‌هايي كه مداخلة مبتني بر خود معنوي و خود خانوادگي را دريافت كرده بودند، به‌نسبت گروه گواه در علايم افسردگي بسيار كاهش داشته‌اند. نتايج پيگيري نيز نشان داد كه اين مداخله بر كاهش علايم افسردگي در گروه آزمايش، به‌نسبت گروه گواه مؤثرتر است.

كليدواژه‌ها: خود معنوي، خود خانوادگي، افسردگي، روان‌درماني.

افزودن به سبد خرید