اثربخشي خانوادهدرماني با الگوي شناختي ـ رفتاري مذهبمحور بر عملكرد خانواده بر سازگاري و عملكرد تحصيلي دانشآموزان پسر متوسطه شهر اهواز
، سال ششم، شماره سوم، پاييز 1392 ، ص 39-52
Ravanshenasi-va ـ Din, Vol.6. No.2, Fall 2013
نجمه حميد* / شوبو ويسي** / فاطمه سجادي ***
چکيده
هدف اين پژوهش، بررسي اثربخشي خانوادهدرماني مبتني بر الگوي شناختي- رفتاري مذهبمحور، بر ناسازگاري و عملکرد تحصيلي دانشآموزان پسر سال اول الي چهارم دبيرستان بوده است. از ميان زوجين مراجعه‌کننده به کلينيک تخصصي محقق، براي مشاوره خانواده و حل تعارضات خانوادگي از روش نمونه‌گيري در دسترس، تعداد 40 نفر انتخاب شدند. آنان به‌طور تصادفي در دو گروه آزمايشي و کنترل تقسيم شدند. ابزارهاي مورد‌استفاده در اين پژوهش، پرسش‌نامه ارزيابي عملکرد خانواده، پرسش‌نامه سازگاري دانشآموزان دبيرستاني و عملکرد تحصيلي دانشآموزان بودند. گروه آزمايش 10 جلسه ٤٥ دقيقه‌اي خانوادهدرماني شناختي- رفتاري مذهبمحور دريافت کردند، درحالي‌که گروه کنترل هيچ مداخله‌اي دريافت نکرد. نتايج حاصل آشکار ساخت که تفاوت معنيداري بين دو گروه آزمايش و کنترل از لحاظ عملکرد خانواده، سازگاري و عملکرد تحصيلي دانشآموزان وجود دارد (001/ 0>p). در گروه آزمايش، در مقايسه با پيش‌آزمون و گروه کنترل عملکرد خانواده به‌طور معنيداري افزايش يافته بود. همچنين ميزان سازگاري رفتاري و عملکرد تحصيلي دانشآموزان گروه آزمايش، به‌طور معنيداري در مقايسه با پيش‌آزمون و گروه کنترل افزايش يافت. نتايج پژوهش حاضر حاکي از اين است که خانوادهدرماني مبتني بر الگوي شناختي - رفتاري مذهبمحور، بر بهبود عملکرد خانواده، سازگاري و عملکرد تحصيلي دانشآموزان پسر دبيرستاني شهر اهواز مؤثر بوده است.
کليد‌واژه‌ها: خانوادهدرماني، الگوي شناختي- رفتاري مذهبمحور، عملکرد خانواده، سازگاري دانشآموزان، عملکرد تحصيلي.
