سال هفتم، شماره اول، پياپي 25، بهار 1393، ص 17 ـ 29
مهدي اميديان / دانشجوي دكتراي روانشناسي عمومي دانشگاه سمنان omidian.mehdi@yahoo.com
مهناز علياكبر دهكردي / دانشيار روانشناسي دانشگاه پيام نور m _akbari@pnu.ac.ir
سبحان پور نیکدست / كارشناسي ارشد روانشناسي پيام نور تهران omidebaran42@yahoo.com
طیبه محتشمی / كارشناسي ارشد روانشناسي پيام نور تهران tmohtasham@gmail.com
دريافت: 4/ 3/ 1392- پذيرش: 9/ 7/ 1392
هدف اين پژوهش، شناسايي ميزان اثربخشي آموزش گروهي به شيوه يکپارچه توحيدي بر سطح پرخاشگري زندانيان مرد زندان مرکزي شهرکرد بود. اين پژوهش، يک مطالعه آزمايشي با گروه کنترل است که جامعه آماري آن را کليه زندانيان مرد زندان مرکزي شهرکرد در سال 1391 تشکيل ميدادند. حجم نمونه پژوهش، 40 نفر زنداني بود که با استفاده از روش نمونهگيري تصادفي ساده چندمرحلهاي انتخاب و بهصورت تصادفي 20 نفر در گروه آزمايش و 20 نفر در گروه کنترل جايگزين گرديدند. از پرسشنامه عمومي پرخاشگري (AGQ)، بهعنوان ابزار غربالگري استفاده گرديد. سپس برنامۀ آموزش گروهي به شيوه يکپارچه توحيدي، به مدت 12 جلسه يک و نيم ساعته بر روي اعضاي گروه آزمايشي اجرا شد. پس از پايان مداخلۀ درماني پسآزمون و بعد از يک ماه آزمون پيگيري از هر دو گروه اخذ گرديد. نتايج نشان داد که بين ميانگين نمرۀ پرخاشگري دو گروه در مرحله پسآزمون و پيگيري، تفاوت معنيدار وجود دارد. درنتيجه، ميتوان گفت: آموزش گروهي به شيوه يکپارچه توحيدي بر کاهش پرخاشگري زندانيان مرد زندان مرکزي شهرکرد مؤثر است.
کليدواژهها: پرخاشگري، درمان يکپارچه توحيدي، زندانيان مرد.