اثربخشي مداخله شناختي ـ رفتاري گروهي، بر افزايش رضامندي زناشويي زنان داراي تعارض زناشويي (با مقياس اسلامي)

سال هفتم، شماره دوم، پياپي 25، تابستان1393

ليلا آگاه / کارشناسي ارشد دانشگاه آزاد اسلامي واحد علوم تحقیقات اردبیل، گروه روان‌شناسي، اردبيل، ايران  agah.mojgan@yahoo.com

مسعود جان‌بزرگي / دانشیار روان‌شناسی پژوهشگاه حوزه و دانشگاه و پژوهشگر مركز تحقيقات علوم رفتاري دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي   janbo@rihu.ac.ir

عذرا غفاري / استادیار دانشگاه آزاد اسلامی اردبیل    

دريافت: 25/5/1392- پذيرش:24/10/1392

چکيده

در اسلام آنچه موجب تحکيم پايه‌هاي علايق خانوادگي است، مطلوب و آنچه آن را متزلزل کند، نامطلوب است. براساس تعاليم قرآن، بايد در اصلاح روابط زناشويي زوجين تلاش کرد؛ زيرا باورهاي غيرمنطقي مرتبط با روابط زناشويي موجب شدت و تکرار تعارض‌هاي زناشويي مي‌شود. بنابراين، اين پژوهش به بررسي اثربخشي گروه درمانگري شناختي- رفتاري، بر افزايش رضامندي زناشويي زنان داراي تعارض زناشويي مي‌پردازد. بدين منظور، با استفاده از طرح پژوهش نيمه‌آزمايشي و کاربرد روش نمونه‌گيري در دسترس از ميان زنان داوطلب 30 زن با تعارض زناشويي در دو گروه جايگزين شدند. آزمودني‌هاي دو گروه قبل و بعد از ارائه مداخله به گويه‌هاي پرسش‌نامه‌هاي تعارض زناشويي و رضامندي زناشويي (با مقیاس اسلامي) پاسخ دادند. داده‌ها به وسيله آزمون تحليل کوواريانس يک راهه و چندراهه تحليل شدند. يافته‌ها نشان داد که گروه‌درمانگري شناختي- رفتاري موجب کاهش تعارض زناشويي و افزايش رضامندي زناشويي و مؤلفه‌هاي آن شده است (05/0>P). بنابراين گروه‌ درمانگري شناختي– رفتاري، در کنار آموزه‌هاي مذهبي با اصلاح شناخت با استفاده از فنون خاص، بدکارکردي رفتار و هيجان منفي را تعديل کرده و به باز ارزشيابي منطق تفکر و درک دغدغه‌هاي ارتباط کمک مي‌کند و از اين طريق به بهبود سازه‌هاي هدف مي‌انجامد.

کليدواژها: گروه درمانگري، شناختي- رفتاري، تعارض زناشويي، رضامندي زناشويي اسلامي.

 

افزودن به سبد خرید