سال هشتم، شماره اول، پياپي 29، بهار 1394

مريم بردبار / دانشجوي دكتري روان شناسي تربيتي دانشگاه شيراز bordbar_m2000@yahoo.com

محمد مزيدي شرف آبادي / دانشيار گروه مباني تعليم و تربيت دانشگاه شيراز mmazidi52@gmail.com

دريافت: 4/12/1392 ـ پذيرش: 12/6/1393

چكيده

شادماني، گمشدة انسان معاصر، بنيادي‎ترين مفهوم در روان شناسي مثبت‎گراست. شمار پژوهش‎هايي كه به عوامل مرتبط با شادكامي پرداخته‎اند، در دو دهه اخير فزوني يافته است. اين پژوهش، با هدف شناسايي نقش تجارب معنوي روزانه در مؤلفه‎هاي شناختي و عاطفي شادماني انجام گرفت. بدين منظور، تعداد 193 نفر از دانشجويان كارشناسي دانشگاه شيراز با روش نمونه‎گيري خوشه‎اي مرحله اي انتخاب شدند و پرسش نامة تجارب معنوي روزانه، رضايت از زندگي، عاطفه مثبت و منفي را تكميل نمودند. داده‎ها با روش آماري تحليل رگرسيون چندگانه، به شيوه همزمان بررسي شدند. يافته‎هاي بيانگر اين است كه نمرة كل تجارب معنوي روزانه با مؤلفه‎هاي شناختي و عاطفي شادماني رابطه‎اي مثبت و معنادار دارد. همچنين دو مؤلفة احساس حضور خداوند و ارتباط با خداوند در تجارب روزمره مي‎توانند رضايت از زندگي و عاطفة مثبت را به صورت مثبت و عاطفة منفي را به صورت منفي پيش‎بيني نمايند.

كليدواژه ها: تجارب معنوي روزانه، مؤلفة شناختي شادماني، مؤلفة عاطفي شادماني، دانشجويان.