سال هشتم، شماره چهارم، پياپي 32، زمستان 1394
محمدرضا قائميمقدم / دانشجوي دکتري فلسفه تعليم و تربيت پژوهشگاه حوزه و دانشگاه
محمود نوذري / استاديار گروه علوم تربيتي پژوهشگاه حوزه و دانشگاه mnowzari@rihu.ac.ir
محمد داوودي / استاديار گروه علوم تربيتي پژوهشگاه حوزه و دانشگاه mdavoudi@rihu.ac.ir
مسعود آذربايجاني / دانشيار گروه روانشناسي پژوهشگاه حوزه و دانشگاه Mazarbayejani110@yahoo.com
دريافت: 20/1/1394 ـ پذيرش: 16/6/1394
رشد و تحول انسان تدريجي و داراي مراحل است. در هريک از اين مراحل، ساختار رواني، ويژگيها و رفتار انسان متفاوت از مرحله قبل است. شناخت اين مراحل از اين جهت اهميت دارد که به مدد همين مراحل ميتوان انواع مشخصي از تربيت را تعريف و طراحي كرده، اصول و شيوههاي مختلفي را براي تربيت به کار برد. بسياري از دانشمندان نيز تحقيقات خود را به بررسي و شناسايي اين مراحل معطوف داشتهاند. ازاينرو جستوجوي اين موضوع در متون ديني و شناسايي مراحل رشد و تحول انسان از منظر دين، براي جامعه علمي و ديني بسيار حائز اهميت است. سؤال اين است که متون ديني، عمر و زندگي را چگونه تقسيم، مرحلهبندي و توصيف کرده است؟ روش تحقيق در اين پژوهش، توصيفي- تحليلي و توصيفي- استنباطي است. يافتههاي تحقيق حاكي از آن است که دين، عمر انسان را به سه مرحله کلي و نُه زيرمرحله تقسيم ميکند. دوران ضعف اوليه، شامل مراحل حمل، رضاع، قبل از تميز و مرحله تميز است. دوران قوت، شامل مراحل نوجواني، شباب و کهولت و دوران ضعف ثانويه، شامل مراحل شيخوخيت و ارذلالعمر ميباشد.
کليدواژهها: رشد، تحول، عمر، مرحله، ضعف، قوت، طفل، بلوغ، شباب، شيخ، ارذلالعمر.