سال دهم، شماره اول، پياپي 37، بهار 1396
نصير عابديني / دانشجوي دكتري روان شناسي پژوهشگاه حوزه و دانشگاه nasirabedini@gmail.com
علي فتحي آشتياني / استاد روان شناسي باليني دانشگاه تربيت مدرس afa1337@gmail.com
مسعود جان بزرگي / دانشيار گروه روان شناسي پژوهشگاه حوزه و دانشگاه psychjan@gmail.com
محمدرضا سالاري فر / استاديار گروه روان شناسي پژوهشگاه حوزه و دانشگاه msalarifar@rihu.ac.ir
دريافت: 1/6/1395 ـ پذيرش: 21/10/1395
هدف اين پژوهش، مطالعۀ اثربخشي فراشناخت درمانگري با رويکرد اسلامي، در درمان افراد مبتلا به اختلال تنيدگي، پس از ضربه (ناشي از تصادف رانندگي) بود. بدين منظور از طرح تجربي تک موردي از نوع خط پاية چندگانه با دوره پيگيري استفاده شد. براي انجام اين پژوهش، سه نفر به شيوه نمونه گيري هدفمند انتخاب شدند. براي هر يک از شرکت کنندگان به صورت تصادفي، بين 3 تا 5 هفته مرحله خط پايه در نظر گرفته شد. ارزيابي ها با استفاده از مقياس تجديدنظر شده تأثير رويداد (IES-R)، پرسش نامه افسردگي (BDI-II) و پرسش نامه اضطراب (BAI)، در مرحله خط پايه، جلسات درمان و دو ماه پس از پايان درمان (پيگيري) انجام گرفت. يافته ها نشان داد که هر سه مراجع، در پايان درمان کاهش معناداري را در طراز نمرات علائم تنيدگي پس از ضربه، افسردگي، اضطراب نشان دادند. بر اين اساس، به نظر مي رسد فراشناخت درمانگري با رويکرد اسلامي يک درمان کوتاه مدت مؤثر براي کاهش علائم و نشانه هاي اختلال تنيدگي پس از ضربه است.
کليدواژه ها: فراشناخت درمانگري با رويکرد اسلامي، اختلال تنيدگي پس از ضربه، افسردگي، اضطراب.