نقش پيوند والديني و عزت نفس در پيش‌بيني سبك‌هاي هويت ديني نوجوانان
سال دوازدهم، شماره سوم، پياپي 47، پاييز 1398
رقيه شيرچي / دانش‌آموخته سطح سه تعلیم و تربیت اسلامی، حوزه علمیه جامعةالزهراء علیها السلام قم
r.shirchi1360@gmail.com
حسين رضائيان بيلُندي / دانشجوي دكتري روان‌شناسی مؤسسة آموزشی و پژوهشی امام خمینی ره
h.rezaeiyan60@gmail.com
جواد مصلحي / دانشجوی دکتری قرآن و روان‌شناسی، جامعةالمصطفی العالمیه قم Javadmoslehi1@gmail.com
دريافت: 03/04/1397 ـ پذيرش: 07/09/1397
چکیده
اين پژوهش، با هدف بررسی نقش پیوند والدینی و عزت نفس در پیش‌بینی سبک‌های هویت دینی نوجوانان انجام شد. طرح پژوهش، توصیفی و از نوع همبستگی بود. بدین‌منظور، 338 نفر از جامعة آماري دانش‌آموزان دبیرستانی شهر قم در سال تحصیلی 1396-1395 به روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای انتخاب و به پرسش‌نامه‌های پیوند والدینی (PBI)، عزت نفس روزنبرگ ((RSES و هویت دینی کراسکیان (ARIQ) پاسخ دادند. در تحلیل داده‌ها، از آزمون همبستگی و تحلیل رگرسیون گام‌به‌گام استفاده شد. یافته‌ها نشان داد که بین عزت نفس و دو مؤلفة واکنش‌پذیری و گریز عاطفی پیوند والدینی با هویت دینی موفق و هویت دینی کلیشه‌ای ارتباط مثبت و معنادار و با هویت دینی منع شده، هویت دینی آشفته و هویت دینی دیررس ارتباط منفی و معناداری وجود دارد. نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه گام‌به‌گام نشان داد که عزت نفس، واکنش‌پذیری عاطفی و جایگاه من به خوبی هویت دینی موفق را پیش‌بینی می‌کنند. مؤلفه‌های گریز عاطفی، جایگاه من و عزت نفس نیز مهم‌ترین پیش‌بینی‌کننده‌های سبک هویت دینی منع‌شده می‌باشند. همچنین، عزت نفس و گریز عاطفی به صورت منفی و معناداری، سبک هویت دینی دیررس را تبیین می‌کنند. این یافته‌ها نقش مهم پیوند والدین و فرزندان و همچنین ویژگی شخصیتی عزت نفس را در شکل‌گیری سبک هویت دینی نوجوانان نشان می‌دهد.
کلید‌واژه‌ها: هویت، هویت دینی، پیوند والدینی، عزت نفس.
