هدف پژوهش حاضر بررسي «اثربخشي معنويت‌درماني بر كاهش اختلافات، سردمزاجي و بدرفتاري زناشويي زوجين» است. اين پژوهش نيمه‌آزمايشي و از نوع پيش‌آزمون ـ پس‌آزمون با گروه گواه است. جامعه آماري شامل زوجين مراجعه‌کننده به مرکز مشاوره زندگي شهر کرمانشاه است که از بين جامعه آماري، 30 تن با استفاده از روش «نمونه‌گيري در دسترس» انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و کنترل (در هر گروه 15 تن) گمارده شدند. برای جمع‌آوري داده‌ها از پرسشنامه‌‌هاي «اختلافات زناشويي» براتي (1375(، «سردمزاجي زناشويي» پانیز (1996) و «بدرفتاري زناشويي» باس و پري (1998) استفاده گرديد. با استفاده از آزمون تحليل کوواريانس فرضيه‌ها تجزيه و تحليل گردید. بين گروه آزمايش و کنترل پس از اجراي معنويت‌درماني در سطح 001/. تفاوت معناداري وجود داشت و ميزان اختلافات، سردمزاجي، بدرفتاري زناشويي زوجين گروه آزمايش به شکل معناداري کاهش يافته بود. اثربخشي معنويت‌درماني در دو گروه آزمايش و گواه از نظر آماري در سطح 001/0 معنادار بـود و با 95/0 اعتماد معنويت‌درماني بر اختلافات، سردمزاجي و بدرفتاري زوجين تأثير دارد. با توجه به اثربخشي معنويت‌درماني، توصيه مي‌گردد برای ارتقاي سلامت و تحکيم بنيان خانواده‌ها، در کارگاه‌ها و آموزش‌هاي معنويت‌درماني مشارکت نمايند.