يکي از عوامل مؤثر بر سلامت انسان، محيط شغلي اوست. اين پژوهش به بررسي رابطه معنويت در محيط کار و استرس شغلي کارکنان بيمارستان، با نقش ميانجي سرمايه روان‌شناختي مي‌پردازد. روش پژوهش از حيث هدف، کاربردي و به طور مشخص مبتني بر الگو‌يابي معادلات ساختاري با استفاده از نرم‌افزار Amos بوده است. جامعه آماري کليه کارکنان يکي از بيمارستان‌هاي خيریه در شهر قم است که بالغ بر 138 تن از کارکنان بيمارستان بر حسب روش «نمونه‌گيري طبقه‌اي» انتخاب شدند. ابزار اصلي گردآوري داده‌ها، پرسشنامه‌هاي استاندارد است. يافته‌هاي پژوهش بيانگر ارتباط مستقيم و غيرمستقيم‌ منفي و معنادار معنويت در محيط کار با استرس شغلي کارکنان، ارتباط مثبت و معنادار معنويت در محيط کار با سرمايه روان‌شناختي کارکنان و ارتباط منفي و معنا‌دار سرمايه روان‌شناختي با استرس شغلي کارکنان است. با توجه به يافته‌هاي پژوهش مي‌توان گفت: وجود معنويت در محيط کار مي‌تواند با تأمين منابع حمايتي براي فرد و نيز به شكلي غيرمستقيم‌تر از طريق تأثيرگذاري بر اميد، خوش‌بيني، تاب‌آوري و خودکارامدي، به سازگاري رواني بيشتر و کاهش استرس منجر گردد. ازاين‌رو ترويج و حمايت از فضايلي نظير عبادت، حيا، احترام به بزرگ‌تر، مهرباني، غيرت، سخاوت و مانند آن موجب افزايش معنويت در محيط کار مي‌شود.



کليدواژه‌ها: معنويت در محيط کار، استرس شغلي، سرمايه روان‌شناختي، کارکنان بيمارستان.