ارزيابي سلامت روان براساس سبكهاي فرزندپروري و مذهبي بودن والدين با نقش ميانجي دينداري
سال پانزدهم، شماره سوم، پياپي 59، پاييز 1401، ص 167-181
پرويز فداکار گبلو/ دکتري سنجش و اندازهگيري، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران parviz_fadakar@yahoo.com
* سليمان احمدبوکاني/ دکتري مشاوره، گروه مشاوره، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه محقق اردبيلي، اردبیل، ایران arezbookani@yahoo.com
سپيده بشير گنبدي/ دانشجوي دکتري مشاوره، گروه مشاوره، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه محقق اردبيلي، اردبیل، ایران bashiri.sepideh@yahoo.com
مهدي مولايي يساولي/ دانشجوي دکتري سنجش و اندازهگيري، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران molaei.atu92@yahoo.com
دريافت: 09/02/1399 ـ پذيرش: 01/05/1399
چکيده
مشکلات بهداشت رواني کودکان و نوجوانان سراسر جهان را تحت تأثير قرار ميدهد. بنابراين، هدف از پژوهش حاضر ارزيابي الگوی سلامت روان براساس سبکهاي فرزندپروري و مذهبي بودن والدين با نقش ميانجي دينداري است. روش پژوهش «توصيفي» از نوع تحليل مسير است. براي انجام پژوهش 374 تن از دانشآموزان متوسطه شهر کرج در سال 1397ـ1398 به روش «خوشهاي» انتخاب و پرسشنامههاي «دينداري»، «سلامتروان»، «مذهبي بودن والدين» و «سبکهاي فرزندپروري» را تکميل کردند. نتايج ضريب همبستگي نشان داد: بين مذهبي بودن والدين، دينداري و سبک فرزندپروري «مقتدرانه» با سلامت رواني ارتباط مثبت و معناداري وجود دارد. اما دو سبک فرزندپروري «سهلگيرانه» و «مستبدانه» با سلامت روان ارتباط منفي داشتند. بالاترين همبستگي نيز بين مذهبي بودن والدين و سلامت روان گزارش شد. همچنين نقش واسطهاي دينداري در رابطه متغيرهاي مذهبي بودن والدين و سبک فرزندپروري مقتدرانه با سلامت روان معنادار بود. با توجه به نتايج ميتوان گفت: انتخاب سبک مناسب تربيت فرزندان، مذهبي بودن والدين و دينداري ميتواند در سلامت رواني افراد تأثيرگذار باشد.
کليدواژهها: دينداري، سلامت روان، سبکهاي فرزندپروري، مذهبي بودن والدين.