عشق‏ورزي يكي از كاركردهاي ازدواج و تشكيل خانواده است که موجب مي‌شود زن و شوهر بيشتر از يکديگر لذت ببرند و در کنار هم احساس صميميت و آرامش بيشتري داشته باشند. هدف اين پژوهش تعيين اثربخشي آموزش مهارت عشق‌ورزي در سازگاري زوجين است. روش پژوهش «نيمه‌آزمايشي» و طرح پژوهش دو گروهي (آزمايش و کنترل) با پيش‌آزمون و پس‌آزمون در نظر گرفته شده است. براي انجام پژوهش 30 زوج مراجعه‌کننده به يکي از مراکز مشاوره کرمان با «نمونه‌گيري در دسترس» انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش (15 زوج) و گروه كنترل (15 زوج) قرار گرفتند. پيش‌آزمون براي هر دو گروه اجرا شد و پس از برگزاري هفت جلسه آموزش مهارت «عشق‌ورزي» در گروه آزمايش، پس‌آزمون بر روي هر دو گروه انجام گرفت. براي جمع‌آوري داده‌ها، از پرسشنامه «سازگاري زناشويي» استفاده گردید و داده‌ها با استفاده از تحليل كوواريانس بررسي گردید. يافته‌ها نشان می‌دهد آموزش مهارت عشق‌ورزي در سازگاري زوجين مؤثر است.