عبدالرضا ضرابى[1]

چكيده

بيشتر زبان شناسان تربيت را با عنايت به ريشه رب يرب يعنى پروردن، سرپرستى و رهبرى كردن،رساندن به فرجام، نيكو كردن، و به تعالى و كمال رساندن تعريف كرده اند. در تعريف دين نيز مانندساير حقايق مربوط به ارزش هاى حيات معقول انسانى اختلاف نظريه هايى وجود دارد كه معمولاًناشى از شرايط ذهنى و اطلاعاتى است كه تعريف كنندگان درباره مختصات آن دارند. آيت اللّهجوادى آملى معناى دقيقى از دين ارائه داده است. ايشان دين را مجموعه عقايد، اخلاق، قوانين ومقرراتى مى داند كه گاهى همه اين مجموعه حق و گاهى همه آن باطل و زمانى مخلوط از حق و باطلاست. اگر مجموعه حق باشد آن را دين حق، در غير اين صورت آن را باطل، يا التقاطى از حق وباطل مى نامند. تربيت دينى نيز بنا بر جهان بينى اسلامى، تربيتى است كه رفتار فرد را در برابر خدا،جامعه، خود او و طبيعت بر معيارهاى دينى منطبق سازد و بر اساس قواعد دينى تنظيم كند. تربيتكه از اهداف بسيار مهم خلقت است مانند هر كار ديگرى، نمى تواند بدون هدف باشد. به رغم اينكهاهداف مختلفى براى تربيت دينى بيان شده است، اما مى توان در يك جمع بندى به اين نتيجه رسيدكه هدف غايى تربيت اسلامى آن است كه افراد در مسائل فردى، اجتماعى و مسائل مربوط به كلانسانيت، كاملاً مطيع خداوند باشند. در اين مقاله پس از تبيين مفاهيم تربيت و دين و مقوله تربيتدينى، اهداف مدنظر قرآن درباره تربيت دينى بيان شده است.

كليدواژه ها: تربيت، دين، تربيت دينى.