تحلیل تربیت اخلاقی نادینگز و نقد آن بر مبنای آراء علامه طباطبائي
معرفت شماره 264-آذر 1398
حميد احمدي هدايت / دكتري فلسفه تعليم و تربيت دانشگاه شاهد ahmadi@shahed.ac.ir
نجمه احمدآبادي آراني/ دانشجوي دكتري فلسفه تعليم و تربيت دانشگاه پيام نور تهران najmeh.ahmadabadi@gmail.com
مريم نادري/ دکتری فلسفة تعلیم و تربیت دانشگاه الزهرا علیها السلام dr.naderi.m@gmail.com
دريافت: 30/2/98 پذيرش: 24/7/98
چکيده
هدف پژوهش حاضر، تحلیل تربیت اخلاقی نل نادینگز و نقد آن بر مبنای نظریات علامه طباطبائي است. این پژوهش، به دنبال پاسخ‌گویی به دو پرسش اساسی است: نخست ماهیت تربیت اخلاقی نادینگز چگونه است؟ دوم، مهم‌ترین نقدهای وارده بر تربیت اخلاقی نادینگز بر مبنای دیدگاه علامه طباطبائي چیست؟ با توجه به ماهیت پژوهش، از روش‌های تحلیلی ـ تطبیقی و انتقادی استفاده شده است. یافته‌های پژوهش نشان داد نادینگز با رد جهان‌شمولی اخلاقی، هدف تربیت اخلاقی را کسب قابلیت‌های لازم برای زندگی بهتر در جامعه و ایفای نقش شهروندی میداند. نادینگز انسان و طبیعت آن را محور تربیت اخلاقی قرار می‌دهد و بر نقش انحصاری عواطف، تأکید می‌کند. از سوی دیگر، علامه طباطبائي با نگاهی متفاوت به تربیت اخلاقی می‌نگرد. با توجه به تفاوت‌هایی که در آراء اخلاقی علامه و نادینگز وجود دارد، نظریات اخلاقی این دو مورد مقایسه و نقد قرار گرفت. از مهم‌ترین نقدهای واردشده بر تربیت اخلاقی نادینگز بر مبنای دیدگاه علامه، می‌توان به مؤلفه‌هایی ازجمله: نسبیت‌گرایی، رویکرد سکولاریستی، غفلت از سیر و سلوک فردی، تأکید افراطی بر عاطفه گرایی و تعاملات بیرونی در تربیت اخلاقی اشاره کرد.
کلیدواژه‌ها: نادینگز، علامه طباطبائي، تربیت اخلاقی.
