آيتالله علامه محمدتقي مصباح
چكيده
اين مقال شرح و تفسيري است بر كلام امام محمدباقر علیه السلام در اوصاف شيعيان واقعي در باب شكر نعمت. یکی از ارزشهای مهم اخلاقی، شکر است. اما براساس كريمة «قَليلٌ مِنْ عِبادِيَ الشَّكُورُ» (سبأ: 13)؛ انسانها، كمتر شكرگزار نعمات الهي هستند. سؤال اصلي اين است كه به راستي چگونه ميتوان شاكر بود و انگيزه شكرگزاري پيدا كرد. براي اينكه بخواهيم در زمرة بندگان شاكر خدا باشيم، هرچند شكر زباني «الحمدلله» امري بايسته است، اما براي شاكر واقعي بودن كافي نيست. برخي بندگان خدا، به دليل ترس از عذاب يا شوق نعمتهاي بهشتي، خدا را شاكرند. براي رهايي از اين روحيه، بايد نعمتهاي الهي را بهتر شناخت و دربارة اهميت نعمتهاي بيكران الهي انديشيد. شناخت درست نعمتهاي الهي و بزرگ شمردن آنها، براي ايجاد انگيزه شكرگزاري و نيل به كمال انساني، بسيار مهم و مؤثر است.
اين مقاله به تفصيل به بحث شكرگزاري، انگيزهها و عوامل آن ميپردازد.
كليدواژهها: شكرگزاري، عبادت، انگيزة شكر.