سال سيام، شماره نهم، پياپي 288، آذر 1400، ص 85ـ91
نوع مقاله: ترويجي
* حامد محمدی متین/ دانشجوي دكتري فلسفه مؤسسة آموزشي و پژوهشي امام خميني(ره) hamed.matin69@yahoo.com
مرتضی رضایی/ استادیار گروه فلسفه مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خميني(ره) Mrezaeeh50@gmail.com
دريافت: 12/05/1400 پذيرش: 18/07/1400
چکيده
مسئله معنای زندگی ازجمله مباحث مطرح در دنیای معاصر است. این سؤال که «زندگی انسان چه معنایی دارد؟» ذهن بسیاری از اندیشمندان را به خود مشغول کرده است. عدهای زندگی انسان را پوچ تلقی میکنند و به ارائه راهحلهایی برای رهایی از پوچی یا الزام مخاطبان به پذیرش این واقعیت تلخ میپردازند. در مقابل، بسیاری زندگی انسان را معنادار قلمداد میکنند. هر دو گروه در ملاک معناداری و پوچی اختلافنظر گستردهای دارند. هدف از این نوشتار، یافتن ملاک حقیقی معناداری است. روش این پژوهش توصیفی ـ تحلیلی است. ما در این پژوهش، بدین نتیجه رهنمون خواهیم شد که نوع خلقت انسان به گونهای است که دارای استعدادها و نیازهای فطری است و درصورتیکه آن استعدادها را شکوفا نسازد و پاسخ مثبت به آن نیازها ندهد، احساس کمبود و خلأ خواهد کرد؛ بنابراین، ارتباط با خدای متعال بهعنوان تنها مصداق کمال مطلق موجب شکوفایی گرایش فطری به کمال مطلق و معناداری زندگی انسان و دوری از او موجب پوچی خواهد شد.
کليدواژهها: فطرت، شکوفایی، گرایش فطری، کمال مطلق، معنای زندگی.