بررسي شناخت و آگاهي مفسران قرآن در ادوار پيشامعاصر نسبت به اعتقادات آئين مسيحيت
سال سي و يكم، شماره نهم، پياپي 300، آذر 1401، ص 41ـ50
نوع مقاله: ترويجي
محمود واعظي/ دانشيار گروه علوم قرآن و حديث دانشکده الهيات و معارف اسلامي دانشگاه تهران mvaezi@ut.ac.ir
* محمد آسائي
/ دانشجوي دکتري علوم قرآن و حديث دانشگاه تهران asaee@ut.ac.ir
دريافت: 05/05/1401 پذيرش: 28/08/1401
چکيده
مفسران قرآن، نظر به رسالتشان در تبيين معنا و مقصود آيات قرآني، از دواعي کافي براي کنجکاوي بيشتر در عقايد نصاري که مورد طعن قرآن هم قرار گرفته است، برخوردار بودند. ازاين‌رو شماري از ايشان هم احساس نياز کرده و به بيان و سپس ردّ اين تعاليم يا مراجعه به کتب عهد جديد اقدام کرده‌اند. اين تحقيق، با روش کتابخانه‌اي و اسنادي در استخراج و روش تحليلي در پردازش، به جست‌وجوي عملکرد و دستاوردهاي مفسران قرآن در اعصار پيش از معاصر در زمينۀ شناخت مفاهيم اساسي الهيات مسيحي پرداخته است. براساس يافته‌هاي تحقيق، پنج تن از مفسران، يعني وزير مغربي، برهان‌الدين بقاعي، قرطبي، ابن‌تيميه و آلوسي در اين نوع از مطالعات شاخص بودند گرچه ديگر مفسران قرآن، اطلاع مناسبي از اين موضوعات نداشتند و مطالعات تطبيقي بين قرآن و کتاب مقدس در ادوار پيشين توسعه نيافت. با وجود اينکه گسترش آن مي‌توانست به فوايد مهمي بيانجامد. ضمناً نبايد ناديده انگاشت که اثر منفي ناشي از رواج اسرائيليات در تفاسير در اين موضوع بي‌تأثير نيست.
كليدواژه‌ها: تفسير، مسيحيت، کتاب مقدس، عهدين، تثليث
