بازخواني «گناه نخستين» از منظر پولس و امام خميني (ره)

سال سي‌ و يكم، شماره نهم، پياپي 300، آذر 1401، ص 51ـ62

نوع مقاله: ترويجي

هادي واسعي/ استاديار گروه فلسفه و کلام اسلامي دانشگاه آزاد اسلامي واحد قم hadivasei4@gmail.com

دريافت: 06/04/1401                    پذيرش: 21/07/1401

چکيده

عصيان آدم (ع) در بهشت برزخي با تلقي‌ها و تفاسير گوناگوني روبه‌رو شده است که يکي از اين تفاسير، تفسيري است که پولس ارائه داده است؛ تفسیری که موجب آموزه‌هاي انحرافي، مانند گناه ذاتي و آلودگي سرشت انسان‌ها، و بي‌حاصلي شريعت، و اعتقاد به تثليث و... در عقائد مسيحيت اوليه شده است. درحالي‌که در نگاه امام خميني (ره) با توجه عصمت انبياء(ع)، عصيان آدم در آن عالم که دار تکليف نبوده، درواقع نوعي توجه به کثرت و چشم‌پوشي از وحدت بوده است؛ و همين امر سبب هبوط آدم و حوا شده است و نه‌تنها سرشت‌ها آلوده نشده و بر فطرت اوليه خود باقي مانده؛ بلکه راه شکوفايي اين فطرت، عمل به شريعت الهي دانسته شده است. هدف اين پژوهش ارزيابي نگرش و مقايسه تطبيقي با شيوه‌اي توصيفي ـ تحليلي و روش کتابخانه‌اي، ميان نگاه پولس و امام خميني(ره) به واقعة عصيان آدم و حوا در بهشت برزخي است. نتيجه اين تحقيق بيانگر آن است که چگونه نگاه غلط و غيراصولي و غيرعقلاني پولس، سبب بزرگ‌ترين انحراف در عقايد مسيحيت شده است؛ درحالي‌که با نگاه امام خمینی(ره)، مخالفتِ با نهي ارشادي درواقع زمينه‌ساز ضرورت هبوط آدم و مقام خليفة‌الهي در زمين بوده است.

کليدواژه‌ها: آدم(ع)، امام خميني(ره)، پولس، گناه نخستين، سرشت آلوده، شريعت. 

افزودن به سبد خرید