فلسفۀ آفرينش دنيا و آثار باور به آن بر تعالي هويت انسان از منظر قرآن کريم

سال سي‌ و يكم، شماره يازدهم، پياپي 302، بهمن 1401، ص 93ـ104

نوع مقاله: ترويجي

هاجر شعباني موسي کلايه/ سطح 3 مركز مديريت حوزة علميه خواهران    shabanihajar@yahoo.com

* حسن نجفي/ دکتراي مطالعات برنامه درسي دانشگاه علامه طباطبائي  hnajafih@yahoo.com

دريافت: 24/07/1401                    پذيرش: 12/11/1401    

چکيده

فلسفۀ آفرينش دنيا و آثار باور به آن بر تعالي انسان، بحث بنيادين در مطالعات هويتي انسان قرآني است؛ لذا در اين مقاله توصيفي ـ تحليلي به فلسفۀ آفرينش دنيا و آثار باور بر آن، بر تعالي انسان از منظر قرآن کريم پرداخته‌ شده‌است. نتايج بررسي نشان داد که در نگاه قرآني، دنيا از نوع مدرسه و محل تربيت انسان و جايگاه تکامل بوده و پلي به‌سوي آخرت و روز عمل است. در اين نگاه، آخرت نيز به‌عنوان دار قرار و روز حسابرسي در نظر گرفته مي‌شود که حيات واقعي و جاودان در آن است. باور به اين فلسفه از آفرينش دنيا باوري فطري که در نهان هر انساني نهفته است، اگر به‌درستي پرورش يابد آثار تربيتي، معنوي و اخلاقي فراواني در تعالي انسان خواهد داشت. غفلت‌زدايي و شناخت ظرفيت واقعي، خودسازي ومبارزه با نفس، پيروي نکردن از شيطان و بندگي خدا و تمايل به ارزش‌هاي الهي همچون صبر، عدالت‌ورزي، انفاق، جهاد ازجمله اين آثار است.

کليدواژه‌ها: آفرينش دنيا، تأثير باور به مقدمه بودن دنيا براي آخرت، تعالي هويت انسان، رويکرد قرآني.

 

افزودن به سبد خرید