فصل نامه فرهنگی
فصل نامه فرهنگی شماره 44

بایگانی نشریه

نقش اختيار در تكليف‌مداري و نتيجه‌گرايي و رابطه آن با آموزه «قضا و قدر»

مرتضي خوش‌صحبت



قضا و قدر، یکی از مهم‌ترین باورهاي ديني است؛ به‌گونه‌اي که اعتقاد به‏ حاکمیت مشیّت و اراده حق‌تعالی بر هستی، در زمره‌ اصولی‏ترین‏ باورها و نگرش‌های مؤمنانه به جهان هستی است. قضا و قدر يعني اعتقاد به اين‌که هر آن‌چه در این عالم تحقق می‏یابد به اذن الهی است، مشیّت‏ حق‏تعالی به همه وقایع و رویدادها تعلّق یافته و اراده‌ او، هر چیز را به منصه ظهور رسانده است؛ و هرچه در متن زندگی ما رخ می‏نماید در صحف و کتب الهی به ثبت و ضبط رسیده و پیش از آن‌که روی دهد در مراتب عالیه وجود، رقم‏ خورده است؛ و این‌که حدود هستی هر موجودی به تقدیر و اندازه‏گیری او، تعیّن یافته و با قضا و فرمان حتمی آن یگانه هستی، پا به عرصه وجود و تحقّق گذاشته است...