محمدرضا سیفی
چه کسی میتواند ادعا کند که اگر در شرایط یوسف و زلیخایی قرار بگیرد پاکی یوسفِ نفسِ خویش را نگه خواهد داشت؟
یوسف از مخلَصین است؛ «إِنَّهُ مِنْ عِبادِنَا الْمُخْلَصينَ» (یوسف: 24) و شیطان تسلطی بر مخلصین ندارد؛ «...لَأُغْوِيَنَّهُمْ أَجْمَعينَ إِلاَّ عِبادَكَ مِنْهُمُ الْمُخْلَصينَ»(حجر: 39 و 40) با این حال، نفس اماره برای به گمراهیکشیدن انسان کافی است. برای همین است که یوسف میفرماید: «وَ ما أُبَرِّئ ُ نَفْسي إِنَّ النَّفْسَ لَأَمَّارَةٌ بِالسُّوءِ إِلاَّ ما رَحِمَ رَبِّي إِنَّ رَبِّي غَفُورٌ رَحيمٌ»(یوسف: 53) و در آن روز نیز امداد الهی به کمک او شتافت؛ چراکه «وَ لَقَدْ هَمَّتْ بِهِ وَ هَمَّ بِها لَوْ لا أَنْ رَأى بُرْهانَ رَبِّهِ»(یوسف: 24)...