محمد (ص) بر قله‌هاي انديشه
مریم جبل‌عاملی
«پيامبر (ص) دعوت بردگان را براي غذا مي‌پذيرفت؛ بر خاك مي‌نشست و با دست خود بز مي‌دوشيد، چهره بر خاك مي‌ماليد... نزد مردم متواضع و فروتن بود؛ پايش را نزد مردم، حتي كودكان، دراز نمي‌كرد. وقتي به او مراجعه مي‌كردند، تكيه نمي‌داد. به احترام مردم كارهاي سخت را مي‌پذيرفت و انجام مي‌داد. همواره گرسنه بود؛ ظاهر حالش مانند ضعيفان بود، اما قلبش قوي بود. همچون بردگان مي‌نشست و بر كفش خود پينه مي‌زد و لباسش را وصله مي‌كرد و بر خر برهنه ( كه پايين‌ترين طبقات سوارش مي‌شدند) سوار مي‌شد.» اين سطور، توصيفي است از پيامبر كه در گفتار نوراني علي (ع) درخشيده است. پيامبر مردي بود كه دوست نداشت مانند شاهان احترامش كنند، و در عوض خود چنان به مردم و حتي دشمنان خود احترام مي‌گذاشت كه همگان شرمنده خلق خوش و گشاده‌رويي و گشاده دستي‌اش بودند... كيست كه چنين مردي را با اين ويژگي‌ها دوست ندارد و از دل و جان عاشق او نشود؟ كه هر كه بوي تو شنيد. شيفتة روي تو شد اين مجال و مقال، فرصتي است براي شناخت رسول رحمت (ص) از چشم آناني كه هرگز مسلمان نبوده‌اند، اما آيين مسلماني و رسول مكرمش را با زيبا‌ترين و والاترين واژه‌ها ستوده‌اند...
