سال هفتم، شماره دوم، پياپي 20، پاييز و زمستان 1395
محمود رحيمي / كارشناسي ارشد اخلاق کاربردي، مؤسسة آموزش عالي اخلاق و تربيت Rahimi4033@gmail.com
محمد فتحعليخاني / استاديار پژوهشگاه حوزه و دانشگاه mfkhani@rihu.ac.ir
چکيده
سخن از وحدت امت اسلامي، بدون پرداختن به تقريب مذاهب اسلامي، بهعنوان مبناي نظري آن، بيمعناست. تقريب مذاهب، بهترين راهکار براي کاهش اختلافات مذهبي و عقيدتي است. اين مهم، در کنار نقش غيرقابل انکار اخلاق در نهادينهسازي سبک زندگي تقريبي در ميان آحاد جامعة اسلامي، توجه جدي و مؤثر به اخلاق تقريبي را ضروري ميسازد. هدف اين نوشتار، تبيين اصول اخلاقي تقريب بر اساس اولويت است. اين مسئله با استفاده از روش کتابخانهاي در گردآوري و روش توصيفي – تحليلي در پردازش اطلاعات دنبال شده است. با توجه به مسائل و آسيبهاي عصري تقريب مذاهب اسلامي، بر اصول اخلاقي تقريب همچون: «پرهيز از دادن نسبتهاي ناروا به يکديگر»، «همکاري در اصول و ارزشهاي مشترک و پرهيز از دامن زدن به اختلافات»، «پرهيز از اهانت به مقدسات يکديگر»، «آزادي در انتخاب مذهب» و «توجه به خلوص نيت و هدف مقدس تقريب» تأکيد شده است. اصولي که ناديدهانگاري هر يک، پيامدهاي کمي و کيفي قابل ملاحظهاي براي جامعة اسلامي، در پي خواهد داشت.
کليدواژهها: تقريب مذاهب، وحدت، اخلاق، اصول اخلاقي.