تأثير روش «فرزندپروري مسئولانه» در گسترش معروف و پيشگيري از منكر با تأكيد بر محبت و مراقبت
سال هشتم، شماره دوم، پياپي 16، پاييز و زمستان 1395
فردوس ميريان/ دانشجوي دكتري علوم قرآن و حديث دانشگاه اصفهان Fe.mirian@yahoo.com
اعظم پرچم/ دانشيار گروه الهيات دانشگاه اصفهان Azamparcham@gmail.com
دريافت: 24/7/1395 ـ پذيرش: 27/11/1395
چكيده
از راه‌هاي زيربنايي براي گسترش امر به معروف و نهي از منکر، دروني کردن ارزش‌هاي ديني است که از آغاز کودکي و از درون خانواده تحقق مي‌يابد. هدف اين مقاله بررسي تأثير سبک‌هاي فرزندپروري در تربيت کودکان و نقش آن در گسترش معروف و پيشگيري از منکر است. در اين زمينه، سبک‌هاي فرزندپروري مطرح شده از سوي روان‌شناسان و اسلام تبيين و مقايسه شده و تأثير اساسي‌ترين مؤلفه‌هاي فرزندپروري، يعني «محبت» و «مراقبت» بررسي شده است. برخي از رهيافت‌هاي اين پژوهش کاربرد سبک‌هاي فرزندپروري صحيح در مراحل رشد متفاوت است، هرچند بر محبت در تمام مراحل، تأکيد فراوان شده است. «محبت»، همانندسازي و پيروي فرزندان را به دنبال دارد و «روش مسئولانه و محبت‌آميز» موجب تسهيل دروني شدن ارزش‌هاي اسلامي مي‌گردد. به‌طور معمول، کودکاني که والدين آنها مؤمن و متعهد باشند و با اين روش تربيت شوند، با وارد شدن در هر گروه اجتماعي، خود به خود عامل به معروف و دوري‌کنندة از منکر خواهند بود.
کليدواژه‌ها: امر به معروف، نهي از منکر، فرزندپروري مسئولانه، محبت، خانواده، تربيت.
