تبيين و تحليل تاريخي ـ حديثي شاخصههاي نظام آموزشي و تربيتي اماميه
سال يازدهم، شماره اول، پياپي 21، بهار و تابستان 1398
مرتضي امامي/ استادیار گروه معارف اسلامی دانشکده ادبیات و زبان‌های خارجی دانشگاه کاشان emami@kashanu.ac.ir
محمدجواد ياوري سرتختي/ استادیار گروه تاريخ دانشگاه باقرالعلوم علیه السلام Javadyavari@yahoo.com
دريافت: 12/02/1398 ـ پذيرش: 22/06/1398
چکيده
هر نظام فکري و آموزشی براي ماندگاري خود، بايد مجموعه‌اي از انديشه‌ها و اعتقادات، ارزش‌ها، اخلاقيات و نيز قوانين و رفتارها را در فرآيند آموزشي خويش، با استفاده از نظام و سازمانی هدفمند به مخاطبان خود منتقل كند. در پاسخ به این سؤال که آیا شیعیان از نظام آموزشي ـ تربيتي کارآمدي برخوردار بوده‌اند که با استفاده از آن و امکانات و توان فرهنگي، براي انتقال معارف متعالي خويش به مخاطبان بهره برده باشند؟ اين مقاله، پس از تعريف نظام آموزشي و تحليل ويژگي‌ها و کارکردهاي آن، به صورت عام و تبيين شاخصههاي آموزشي اماميه در پنج قرن نخست هجري و نيز با تجزيه و تحليل تاريخي ـ حديثي، با برشماری فعاليت‌هاي آموزشي شيعيان، به تبيين شاخصه‌های نظام آموزشی ایشان، با استفاده از منابع تاریخی و روایی و با روشی تحلیلی و توصیفی پرداخته است؛ پس از بررسی و تحلیل منابع، اين نتايج حاصل گرديد که نظام آموزشي ـ تربيتي اماميه، علاوه بر تمايزات و استقلال ماهوي خويش، همواره بر مرجعيت و علوم اهل‌بيت علیه السلام و همچنين مباني، محتوا و روش آموزشي خاص ایشان استوار بوده است.
کليدواژه‌ها: اماميه، نظام آموزشي، شاخصههاي نظام آموزشي و تمايز نظام آموزشي اماميه.
