مقايسه رويكرد دل‌مشغولي و آموزه‌هاي اخلاقي قرآن؛ به‌كارگيري روش تأييد در تربيت اخلاقي
سال يازدهم، شماره اول، پياپي 21، بهار و تابستان 1398.
سيدعلي‌اصغر حسینی محمدآباد/ دکترای علوم قرآن و حديث دانشگاه فردوسی مشهد hosaini.366@razavi.ac.ir
محمدحسن رستمی/ دانشيار گروه علوم قرآن و حديث دانشگاه فردوسي مشهد rostami@um.ac.ir
ابوالفضل غفاری/ استادیار گروه علوم تربیتی دانشگاه فردوسی مشهد ghaffari@um.ac.ir
دريافت: 20/01/1398 ـ پذيرش: 28/05/1398
چکيده
يكي از روش‌هاي تربيت اخلاقي، تأييد است كه در آن، مربي، شخصيت يا رفتار متربي را به بهترين شكل ممكن ارزيابي كرده، كارهاي او را به بهترين انگيزه‌هاي واقعي ممكن نسبت مي‌دهد. اين پژوهش، با هدف بررسي و بيان ديدگاه قرآنی، دربارۀ روش تأييد در تربيت اخلاقي، انجام گرفته است. روش پژوهش، توصیفی ـ تحلیلی و مقایسه‌اي است؛ بدين منظور، ابتدا روش‌هاي تربيت اخلاقي در رويكرد دل‌مشغولی، با مراجعه به كتاب‌ها و مقالات مرتبط، بيان شده است. سپس، روش‌هاي تربيت اخلاقي قرآن، با مراجعه به آيات قرآن و كتاب‌هاي مرتبط، استخراج شده، در سه محور انديشه، احساس و رفتار ارائه گرديده است. در نهايت، با بررسي آموزه‌هاي اخلاقي دینی، ديدگاه قرآنی، دربارۀ روش تأييد بيان شده است. يافته‌هاي پژوهش حاكي از اين است که قرآن کریم، روش تأیید را به چند شكلِ ايجاد حس فضيلت‌جويي، عزتمندي و شرافت در انسان، بيان كرامت ذاتي انسان و استفاده از روش‌هاي تغافل و توبه به کار گرفته است.
کلیدواژه‌ها: تربیت اخلاقی، رویکرد دل‌مشغولی، رویکرد قرآنی، روش تأييد.
