مقايسه مباني تربيت عفيفانه در مسيحيت با اسلام
سال يازدهم، شماره اول، پياپي 21، بهار و تابستان 1398
طاهره رحيم‌پور ازغدي/ استاديار گروه معارف اسلامي، دانشگاه فردوسي مشهد rahimpoor@um.ac.ir
ولي عبدي/ استاديار گروه اديان و عرفان، دانشگاه فردوسي مشهد v_abdi@ferdowsi.um.ac.ir
دريافت: 13/11/1397 ـ پذيرش: 23/04/1398
چکيده
غريزه جنسي به‌عنوان يک سرمايه الهي، اگرچه نقش مثبتي در رشد و سلامت انسان دارد، اما در صورت عدم کنترل، آثار جبران‌ناپذيري را در جامعه به دنبال خواهد داشت. ازاين‌رو، اديان توحيدي براي مديريت اين غريزه سازوکارهاي متفاوتي پيش‌بيني کرده‌اند. اکنون اين پرسش مطرح است که مسيحيت و اسلام، چه تدابيري برای کنترل اين ميل دروني انديشيده‌اند؟ این پژوهش با مطالعه ديدگاه‌هاي بين‌ادياني، شيوه‌هاي مهار شهوت جنسي را براي وصول به حياتي پاک و سالم ارائه می‌دهد. يافته‌هاي تحقيق نشان مي‌دهد که تربيت جنسي در تعاليم مسيحيت، فارغ از هويت جنسي و سن، متأثر از رهبانيت و زهدپيشگي بوده است. اما اسلام، با اعتقاد به عامليت جنس و سن در تربيت، داراي راهکارهاي نظري و عملي، از دوره جنيني تا انتهاي حيات انساني مي‌باشد. در مجموع مي‌توان گفت: با وجود تفاوت در آموزه‌هاي جنسي مسيحيت و اسلام، هر دو بر پرورش و تقويت فضيلت اخلاقي عفت تأکيد داشته، و خويشتن‌داري غايت تربيت جنسي اين اديان توحيدي است. هرچند مصاديق عفاف‌گرايي در ادبيات اخلاقي مسيحيت، دستخوش تحولات بوده است.
کلیدواژه‌ها: تربيت جنسي، ازدواج، اديان توحيدي، رهبانيت، زيست عفيفانه.
