واكاوي معناي واژه «تربيت» و ردّ نظرات مخالف آن
سال سيزدهم، شماره دوم، پياپي 26، پاييز و زمستان 1400، ص43-56
فاطمه حسيني علايي/ استاديار گروه علوم قرآن و حديث، دانشگاه پيام نور، واحد شهر ري
جواد فتحي اكبرآبادي/ استاديار گروه علوم قرآن و حديث، دانشگاه پيام نور، واحد پيشوا
* زهرا جلالي شوره‌دلي/ دانشجوي دكتري الهيات، علوم قرآن و حديث، دانشگاه پيام نور، واحد تهران جنوب sepid.jalali1@gmail.com
دريافت: 17/04/1400 ـ پذيرش: 13/10/1400
چکيده
يکي از مهم‌ترين واژگاني که از لحاظ لغوي و مفهومي، همواره مورد چالش بسياري از نويسندگان قرار گرفته، واژه «تربيت» است. برخي معتقدند که اين واژه در مفهوم رشد جسماني و برخي ديگر، آن‌را در معناي کمال نفساني به‌کار برده‌اند. «گروه سوم» مفهوم کنوني تربيت را که در آموزش و پرورش به‌کار مي‌رود صحيح نمي‌دانند. مسئله اين پژوهش بررسي مفهومي و کاربردي اين واژه از نظر لغوي، قرآني و علوم تربيتي بوده و هدف از آن، به موازات ارائه مفهومي صحيح از واژه مورد نظر، پاسخگويي به چالش‌ها و نظرات مخالف آن مي‌باشد. روش اين پژوهش، توصيفي و کتابخانه‌اي مبتني بر کاوش‌هاي لغوي، تفسيري، حديثي، تاريخي و... است. يافته‌هاي اين مقاله نشان مي‌دهد که تربيت در دو معناي جسماني و معنوي به‌کار رفته، منحصر کردن مفهوم آن در رشد جسماني صحيح نيست. همچنين بايد گفت: کاربرد کنوني اين واژه در آموزش و پرورش، که به مفهوم رشد جسماني و کمال معنوي است، کاملاً صحيح بوده و مطابق با مفهوم اوليه آن است.
کليدواژه‌ها: قرآن، تربيت، رشد، جسماني، کمال.
