تأثير و نقش قواميت مرد در خانواده بر تربيت فرزند؛ با رويكرد روان‌شناسي مثبت
سال سيزدهم، شماره دوم، پياپي 26، پاييز و زمستان 1400، ص57-80
مريم رستگار/ دانشجوي دكتري مدرسي معارف اسلامي، دانشگاه قم
* اعظم وفايي/ استاديار گروه معارف اسلامي، دانشگاه قم A.vafaei93@mihanmail.ir
محمدرضا احمدي محمدآبادي/ استاديار گروه روان‌شناسي، مؤسسه آموزشي و پژوهشي امام خميني (ره)
علي پيرهادي/ مدرس دانشگاه فرهنگيان
دريافت: 09/03/1400 ـ پذيرش: 24/08/1400
چکيده
فرزندآوري و استمرار نسل، از اهداف اصلي تشکيل خانواده مي‌باشد، اما رسالت برتر، تربيت و پرورش فرزند است که نيازمند وقت و توان کافي، آرامش و آسايش است تا با کنش و واکنش‌هاي مناسب، فرزند نيز از تعادل رواني، اخلاقي و هماهنگي بيشتر شخصيتي برخوردار شود. الگوهاي ساختار قدرت در خانواده، تأثير به‌سزايي در اين مقوله دارد. اين پژوهش، درصدد بررسي نقش و تأثير «قواميت» به‌عنوان الگوي برگزيدة قرآن از ساختار قدرت خانواده ـ در تربيت و تعالي فرزند است که به روش توصيفي ـ تحليلي، سامان يافته است. يافته‌هاي پژوهشي حاکي از اين است که مهم‌ترين راه ايجاد الگوي سالم در احترام به والدين، با نهادينه‌سازي فرهنگ قدرداني در فرزندان، استفادة بهينه از فرصت والدگري والدين، برقراري روابط محترمانه و صميمانه بين فرزندان، رشد و تقويت سلامت جسمي ـ شخصيتي فرزندان، تقويت و رشد نقش جنسيتي فرزندان، آموزش و نهادينه‌سازي غيرت و حياي فرزندان است که علاوه بر رضامندي و تحکيم خانواده ارتباط مستقيمي با تعالي جامعه نيز دارد.
کليدواژه‌ها: قواميت، تربيت فرزند، الگوي تربيتي قرآن، ساختار قدرت خانواده، روان‌شناسي مثبت.
