سال پانزدهم، شماره اول، پياپي 29، بهار و تابستان 1402، ص 51-64
* سميه نخعي/ استادیار، واحد زابل، دانشگاه آزاد اسلامی ، گروه روانشناسی، زابل، ایران nakhaeisamin@gmail.com
اعظم صفتگل/ دكتراي روانشناسي تربيتي دانشگاه آزاد اسلامي بيناللمل كيش sefatgol.azam@gmail.com
دريافت: 20/12/1401 ـ پذيرش: 10/04/1402
چکيده
اين پژوهش با هدف تأثير آموزش برنامة کاهش استرس مبتني بر حضور پوياي در لحظه بر يادگيري و يادداري درس فارسي دانشآموزان دختر انجام شد. روش پژوهش از نوع نيمهآزمايشي و از نوع پيشآزمونـ پسآزمون با گروه کنترل بود. جامعة آماري اين پژوهش شامل تمامي دانشآموزان دختر متوسطة اول شهر زابل در سال تحصيلي 1400ـ1399 بود که از بين آنها سی دانشآموز با روش نمونهگيري خوشهاي چندمرحلهاي انتخاب و بهصورت تصادفي در دو گروه آزمايش و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمايش در يک دورة هشتجلسهاي نود دقيقهاي آموزش برنامة کاهش استرس مبتني بر حضور پوياي در لحظه شرکت کردند. براي گردآوري دادهها از آزمون محققساختة پيشرفت تحصيلي استفاده شد. دادهها با استفاده از روش تحليل کوواريانس تحليل شد. يافتهها نشان داد که آموزش برنامة کاهش استرس مبتني بر حضور پوياي در لحظه بر يادگيري و يادداري درس فارسي دانشآموزان دختر متوسطة اول شهر زابل مؤثر است؛ بهطوريکه اندازة اثر بر يادگيري دانشآموزان 57/0 و بر يادداري دانشآموزان 64/0 بود. ازاينرو ميتوان گفت که با بهکار بستن برنامة کاهش استرس مبتني بر حضور پوياي در لحظه ميتوان يادگيري و يادداري دانشآموزان را افزايش داد.
کليدواژهها: آموزش کاهش استرس مبتني بر حضور پوياي در لحظه، يادگيري، يادداري.