معاد از آموزه های اساسی دین اسلام است و بحث از کیفیت آن یکی از اصلی ترین دغدغه های متفکرین مسلمان می باشد. ابن عربی با بهره گیری از روش شهودی و با سعی فراوان در هماهنگی با شریعت به تبیین معاد جسمانی می پردازد و ملاصدرا با کمک گرفتن از عقل، شهود و شریعت سعی در ارائه تبیینی جامع از معاد جسمانی دارد. نوشتار حاضر در ضمن بررسی روش این دو متفکر برجسته دراین زمینه به توصیف و نقد و بررسی تبیین ایشان از معاد جسمانی پرداخته است.