قرآن در مقام مهم ترین، معتبرترین و مبنایی ترین منبع در میان منابع اسلامی، از زمان شکل گیری در کانون نقدهای گوناگون مخالفان، اعم از مشرکان و اهل کتاب بوده است. امروزه نیز آموزه های آسمانی این آخرین کتاب الهی همچنان و از جنبه های گوناگون، آماج هجمه گروه های مختلف، اعم از مادی گرایان، اهل کتاب و دگراندیشان مسلمان، قرار دارد. یکی از چالشی ترین نقدهای مطرح شده در این زمینه، ناظر به «نحوه ارتباط قرآن با فرهنگ عصر نزول وحی» است.
در این کتاب، هدف اصلی نویسنده این است که نخست دیدگاه «اقتباس» مستشرقان را در بوته نقد و بررسی بگذارد و سپس دیدگاه «قرآن؛ کلام بشری با خاستگاه الهی» از دگراندیشان مسلمان را ارزیابی کند و سرانجام دیدگاه «قرآن؛ نزول تاریخی و حضور فراتاریخی» را که برآمده از برهان و قرآن است، تبیین گردد.