«اصل منع توسل به زور»، در حقوق بین‏الملل معاصر به صورت یکى از قواعد بنیادین جامعة بین المللى و حتى قاعدة آمره در آمده است. در چنین موقعیتى، دیدگاه اسلام چیست؟ آیا براساس حقوق بین‏الملل اسلام، اصل نخستین، در روابط بین‏المللى دولت اسلامى با دیگر دولت ها و جمعیت ها صلح است یا جنگ؟ و آیا مفهوم «جهاد» به ویژه جهاد ابتدایى که از اصول بنیادین اثرگذار بر روابط بین‏المللى دولت هاى اسلامى است، آن طور که نویسندگان غربى و برخى مستشرقان ادعا مى‏کنند، «به مثابة جنگ دائمى مسلمانان با جهان غیرمسلمان» است؟ و هدف از «دعوت اسلامى» گسترش اسلام و ترویج خداپرستى، با تحمیل عقیده بر دیگر ملت ها و تشکیل حکومت جهانى با زور شمشیراست؟! در غیر این صورت، دستور جهاد ابتدایى و جهاد آزادی بخش و دفاع از امت اسلامی و مقدسات دینی چگونه توجیه پذیر است؟ دیدگاه اسلام و حقوق بین‏الملل معاصر دربارة حقوق بشر، تروریسم و سلاح کشتار جمعی، ازجمله تولید و به کارگیری سلاح هسته ای چیست؟
ما در رویکردی تطبیقی، نسبت قانون جهاد در اسلام را با اصل منع توسل به زور در حقوق بین الملل معاصر بررسی، و نظریة جدیدى از نگاه اسلام با عنوان «صلح مبتنى بر عدالت و دعوت» عرضه کرده‏ایم.

853 صفحه / وزیری