تأملی بر موضوع معاد حیوانات در حکمت متعالیه و عرضۀ آن بر آیات و روایات
حکمای پیش از ملاصدرا که از طرفی «قوۀ خیال» را مادی، و از سوی دیگر «تجرد» را منحصر در تجرد عقلی می دانستند، حشر حیوانات را انکار کرده یا با تردید دربارۀ آن سخن گفته اند؛ اما ملاصدرا بر اساس مبانی حکمت متعالیه (مخصوصاً تجرد قوۀ خیال) معاد را برای حیوانات نیز ثابت کرد. در این پژوهش ضمن بررسی مبانی عقلی و نقلی حشر حیوانات، به آثار و لوازم این مسئله (از جمله شعورمندی، اختیار و تکلیف حیوانات) پرداخته شده است.
215 صفحه / رقعی