فیلسوفان اسلامی معرفت را امری وجودی می دانند و از همین منظر به بررسی آن پرداخته اند. نگاه وجودی به علم، خاستگاه تقسیم آن به حضوری و حصولی است؛ تقسیمی که در مباحث معرفت شناختی غرب به چشم نمی خورَد. پژوهش پیش روی، با حفظ رویکرد پیشینیان می کوشد پرسش های جدید در این زمینه را پاسخ دهد و در این راه بیشترین همت خود را صرف توضیح و تبیین چیستی و ارزش معرفت شناختی علم حضوری کرده است.