این مجلد از مجموعه ی "سلسله گفتارهای تربیتی اخلاقی" به مبحث "خودباوری" اختصاص دارد که در آن نخست تعریفی از خودباوری به دست داده شده که طی آن خودباوری یافتن نگرشی صحیح از توانایی های فردی است تا به این وسیله ضمن صداقت با خویش، رفتار اجتماعی انسان نیز تعدیل و در نتیجه چنان چه ناهنجاری رفتاری دارد اصلاح شود. سپس این مباحث مطرح گردیده است: علت خودباوری، منشاهای انتزاع ذهن، اصول و راه کارهای خودباوری، فواید خودباوری، آسیب شناسی خودباوری، نشانه های خودباوری، و آثار خودباوری. در کتاب خاطرنشان شده است: "با افزایش خودباوری، ضمن ارتقای شناخت انسان از خود و زمینه سازی برای معرفت بیش تر از نفس، بر میزان ایمان و اعتقاد قلبی انسان به خداوند به عنوان مبدا و منتهای آفرینش و هستی افزوده شده، راه دست یابی و وصول به آن چه علت آفرینش انسان بوده هموار می گردد.. از دیگر آثار فردی خودباوری می توان به مقوله های ارزشمند دیگری اشاره کرد که تنها در صورت خودباوری برای انسان تامین می شوند؛ از قبیل: افزایش ضریب ایمنی روحی در مقابل مشکلات و ناکامی ها، افزایش امید به زندگی و برخورداری از لذت های مشروع و رهایی از حس پوچی و بی فایدگی، زمینه سازی برای متصف شدن به صفات نفسانی مثبت از قبیل خود مسئولی، بلندنظری، اعتماد به نفس و ده ها صفت نیکوی دیگر".