مقایسه ای میان خداشناسی فطری از منظر علامه محمدتقی مصباح یزدی(رضوان الله علیه)و کهن الگوی خدا از نظر گوستاویونگ
علم و گرایش به خدا به عنوان موجودی برتر، همواره در کانون توجه اندیشمندان بوده است و آنان با توجه به مبانی پذیرفتۀ خود، به تفسیر این علم و گرایش پرداخته اند. خاستگاه این امور را علامه مصباح(رضوان الله علیه)«فطرت انسانی»، و یونگ «ناخودآگاه جمعی» می داند. اثر حاضر به تبیین، مقایسه و ارزیابی دیدگاه علامه مصباح (رضوان الله علیه) و یونگ در این زمینه پرداخته است.