ادیان ابراهیمی طبیعت را مسخّر برای انسان می دانند، بدین روی درباره بحرانهای زیست محیطی مورد اتهام قرار گرفته اند. این کتاب با بررسی تطبیقی مسئله شأن اخلاقی محیط زیست از نگاه اسلام و مسیحیت به این نتیجه می رسد که در هر دو آیین تنها شأن اخلاقی غیر مستقل برای محیط زیست، و مسئولیت اخلاقی برای انسان ها قابل اثبات است؛ با این تفاوت که اسلام در این زمینه جامع تر و دقیق تر پاسخ داده است؛ بنابراین علاوه بر رد این اتهام، برتری اسلام به طور محسوسی قابل اثبات است.