اگر مهم‏ترین مسئله موجود در روابط بین‏المللى را صلح و امنیت بین‏المللى بدانیم، طبیعتاً ضمانت اجراهاى آن نیز مهم‏ترین بخش از ضمانت اجراها قلمداد خواهند شد و مهم‏ترین بخش از مباحث درباره این مهم، ارتباط این ضمانت اجراها با کشورهایى است که از توان کافى براى دفع اقدام‏هاى خصمانه و تجاوزکارانه برخوردار نیستند.
در این‏باره، هر چند تحقیق‏هاى بسیارى در موارد متنوعى وجود دارد که مى‏توان آنها را نگرش خرد و جزیى‏گرایانه به مسئله نامید؛ ولى جاى خالى تحقیق‏هایى با نگرشِ کلان، احساس مى‏شود. امروزه که سخن از اصلاح منشور ملل متحد، بسیار است، چنین تحقیق‏هایى بیش از هر زمان دیگر ضرورى مى‏نُماید. تحلیل موارد مربوط و پى بردن به ریشه‏هاى برخورد ناقص سیستم ضمانت اجرا در مورد کشورهاى ضعیف و در حال توسعه در منشور ملل متحد همراه با سوء استفاده‏هاى عملى از آن، هدفى است که کتاب حاضر به‏دنبال آن است.